احتشامی، م. و اکرامی، ع. 1391. بهکارگیری ابزار مدیریتی «ارزیابی راهبردی محیطزیست» در مسیر توسعه پایدار. نشریه راهبرد. 62(21): 195-218.
بحرینی، ح و طبیبیان، م. 1377. مدل ارزیابی کیفیت محیطزیست شهری. محیطشناسی. 24(21): 41-56.
پریور، پ. 1392. تدوین یک چارچوب منسجم برای ارزیابی راهبردی محیط‌زیستی برنامه‌های توسعه شهری بر اساس تفکر تاب‌آوری و نگرش اکولوژی شهری، مطالعه موردی: شهر تهران. دکتری، برنامه‌ریزی محیطزیست، دانشگاه تهران.
پریور، پ.؛ فریادی، ش.؛ صالحی، ا.؛ یاوری، ا. و ستوده، ا. 1392. بسط چارچوب ارزیابی راهبردی محیط‌زیستی طرح‌های توسعه شهری بر اساس تفکر تاب‌آوری. دو فصلنامه دانشگاه هنر. 6(11): 155-170
پناهنده، م. 1382. ارزیابی راهبردی محیطزیست (SEA): رویکرد برنامه‌ای به ارزیابی نشانزدهای محیطزیست (EIA). مجله محیطشناسی. 32: 63-70
رفیعیان، م.؛ برکپور، ن. و رکنیپور، م. 1387. ارزیابی استراتژیهای توسعه مناطق کلانشهری از دیدگاه توسعه پایدار (بر مبنای مدل SEA) نمونه موردی: طرح مجموعه شهری تهران. 19: 7-18.
ستوده، ا. 1392. ارزیابی راهبردی محیط‌زیستی سیاست‌ها، طرح‌ها، و برنامه‌های توسعه شهری راهکاری برای دستیابی به توسعه پایدار شهری، دوماهنامه شهر نگار، 64 و 65: 68-78.
طبیبیان، م. و فریادی، ش. 1380. ارزیابی کیفیت محیطزیست شهر تهران. محیطشناسی. 27(28): 1-12.
قدمی، م.؛ دیوسالار، ا.؛ رنجبر، ز. و غلامیان آقامحلی، ط. 1392. ارزیابی راهبردی ساختار فضایی شهر در چارچوب پایداری (مطالعه موردی شهر ساری). فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری. 3: 1-16
قنبرزاده، ه. و بهنیافر، ا. 1390. ارزیابی عوامل راهبردی توسعه اکوتوریسم دریاچه بزنگان با تأکید بر ارزش‌های محیط‌زیستی آن. فصلنامه جغرافیای طبیعی. 14: 59-72
کرباسی، ع.؛ منوری، م. و موگویی، ر. 1386. مدیریت استراتژیک در محیطزیست، انتشارات کاوش قلم، تهران، 256 ص.
مختاری، س.؛ الماسی، ض. و عوقی، ف. 1391. ارزیابی راهبردی محیطزیست در سطح بین‌الملل (برای کاربرد در مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی کشور). محیطزیست دریایی، ماهنامه بندر و دریا، شماره 53 (188): 66-72.
مؤمنی، م.؛ بیگمحمدی، ح. و تکبیری، م. 1390. برنامه‌ریزی استراتژیک جهت ساماندهی بافت فرسوده شهر ورزنه. جغرافیا و مطالعات محیطی. 2: 23-40
منوری، م. 1388. ارزیابی محیط‌زیستی استراتژیک، انتشارات میترا، تهران، 336 ص.
یزدانی پرایی، ز. 1389. ارزیابی راهبردی محیط‌زیستی طرح جامع شهر تهران با تأکید بر سرمایه‌های طبیعی سرزمین. ارشد، برنامه‌ریزی، مدیریت و آموزش محیطزیست، دانشگاه تهران.
DALKMANN, H. Strategic environmental assessment a promising instrument for sustainable urban development in China. Holcim Forum, 2007. 155-160.
Department of the Environment, Community and Local Government, 2004, Implementation of SEA Directive, Guidelines for Regional Authorities and Planning Authorities, Government of Ireland.
DO ROSáRIO PARTIDáRIO, M. 2012. Strategic environmental assessment better practice guide. Agência Portuguesa do Ambiente e Redes Energéticas Nacionais, Lisboa.
FISCHER, T. B. 2010. The theory and practice of strategic environmental assessment: towards a more systematic approach, Routledge.
GENELETTI, D.; BAGLI, S.; NAPOLITANO, P. & PISTOCCHI, A. 2007. Spatial decision support for strategic environmental assessment of land use plans. A case study in southern Italy. Environmental Impact Assessment Review, 27, 408-423.
LOBOS, V. & PARTIDARIO, M. 2014. Theory versus practice in strategic environmental assessment (SEA). Environmental Impact Assessment Review, 48, 34-46.
TAO, T.; TAN, Z. & HE, X. 2007. Integrating environment into land-use planning through strategic environmental assessment in China: towards legal frameworks and operational procedures. Environmental Impact Assessment Review, 27, 243-265.
VICTOR, D. & AGAMUTHU, P. 2014. Policy trends of strategic environmental assessment in Asia. Environmental Science & Policy, 41, 63-76.
)
