Islamic Paradigm of Commitment to Protect the Global Environment with an Emphasis on Common Responsibilities and Obligations of Different North and South Countries

Document Type : Original Article

Authors

1 Environment PhD Student, Department of Natural Resource and Environmental, University of Malayer

2 Environmental group, Department of Natural Resource and Environmental, Malayer University

Abstract

 
Environment is one of the most basic and common heritages of all mankind and its transboundary nature leads to difficulty in managing and achieving a good solution for many of the relevant issues. One of the ways to control and mitigate the effects of these issues, is writing of international treaties. Government policies and international judicial establishments provide a rule of law for cooperation among the relevant governments on shared resources. It would be misleading though, if in the process of formation of these treaties, protection of the environment is interpreted as an equal responsibility between north and south countries. In other words, countries of the world must have a common responsibility but of different shares towards environmental issues. As such, formation of equitable participation and cooperation between developed and developing countries is a crucial common principle. In the Islamic worldview, the universe is regarded in an integrated and holistic way, warning humans to abandon corruption in the earth and develop sustainably which can be helpful in responding to environmental issues and international challenges. Also, based on emphasis on justice in the Quoranic verses and Islamic hadith and responsibility of common people and rulers towards other humans, compliance with international treaties by countries is a must for governments. Although utilization of commonalities and legitimate enjoyment of the natural resources in the economic system of Islam are allowed, whenever the result of overpopulation and frequency of resource use threatens those common resources, this legitimatcy becomes void.
 

Keywords

References

آقایی، س. د. 1382. راهبردهای توسعه پایدار در سازمان ملل متحد. مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی. شماره 59، صص 25-11.
امیر ارجمند، ا. 1374. حفاظت از محیط‌زیست و همبستگی بین‌المللی. مجله تحقیقات حقوقی. شماره 15، صص 436-323.
پور احمدی میبدی، ح. و محمدی لرد، ع. 1390. سازمان‌های بین‌المللی، محیط‌زیست و مسایل اقتصادی شمال- جنوب. مجله علوم محیطی. سال هشتم، شماره سوم، صص 144-129.
جمالی، ح. 1389. محیط‌زیست مشترک و میراث مشترک بشریت. فصلنامه تحقیقات سیاسی و بین‌المللی. شماره 4، صص 149-119.
خصالی، م. 1379. پنجمین کنفرانس متعاهدین تغییرات آب و هوای سازمان ملل. مجله اقتصاد انرژی. شماره 17، صص 35-31.
زبردست، ل. 1393. نقش رویکرداخلاق اسلامی- بوم‌شناسانه در ایجاد تعهد به معاهدات بین‌المللی محیط‌زیست. دو فصل‌نامه محیط‌زیست و توسعه. سال پنجم، شماره 9، صص 72-63.
زیاران، ب. 1373. توسعه حقوق بین‌الملل محیط‌زیست، مسئولیت دولت‌ها و حل مسالمت‌آمیز اختلاف‌ها. مجله سیاست خارجی. سال هشتم، شماره سه، ص 472.
شاه ولی، م. 1377. ارزش معنوی اسلام بستر مناسبی برای حفاظت محیط‌زیست جهان است. همشهری. شماره 1703، سال ششم.
شلتون، د. 1381. تشریفات و آیین دادرسی حقوق بین‌الملل محیط‌زیست در حقوق محیط‌زیست. ترجمه حبیبی، محمد حسن، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ص 319.
عبدالهی، م. و معرفی، س. 1389. اصل مسئولیت مشترک اما متفاوت در حقوق بین‌الملل. فصل‌نامه پژوهش حقوق. سال دوازدهم، شماره 29، صص 224-199.
علیزاده شیلسر، ح. 1393. توسعه پایدار نقطه پیوند سه حوزه حقوق بشر، محیط‌زیست و اقتصاد. مجموعه مقالات کنفرانس بین‌المللی و آنلاین اقتصاد سبز. صص 68-48.
فیروزی، م. 1384. حق بر محیط‌زیست. سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی. 106 ص.
کاظمی حسین آبادی، م. 1390. محیط‌زیست و اخلاق. آموزه‌های دینی در محیط‌زیست.
کیس، ا.؛ پیتر اچ. س.، و وینفراید. ل.، ترجمه محمد حسن حبیبی 1384. حقوق محیط‌زیست. جلد اول، انتشارات دانشگاه تهران، ص 261.
میر عباسی، س. ب. و جهانی، ف. 1390. رژیم حقوقی بهره‌برداری از میادین مشترک نفت و گاز در خلیج فارس از منظر حقوق بین‌الملل، فصل‌نامه راهبرد، سال بیستم، شماره 61، صص 122-91.
نوروزی، غ. 1377. توسعه پایدار، جامعه روستایی ایران و آبخیزداری. مجله جنگل و مرتع. شماره 38 ـ 39، ص 24 و 25.

یعقوبی، ا. 1380. اسلام و محیط‌زیست. گرایش جامعه جهانی به سوی آموزه‌های دینی. پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. شماره 105 و 106.

Baro, C.G. & Badri, S.A. 2007. Sustainable development: concept, value and action. Journal of Geographical Research. 44: 4367.
Deso, B. 2005. Environment: the technological fantasies of political Pendant. Siyahate Garb. 22: 128-135.
Dallmeyer, D.G. 2006. Incorporating environmental ethics into ecosystem-based management. Presented in: 6th Marine Law ymposium. Roger Williams University School of Law, Bristol, Rhode Island; October 19-20.
Girardat, H. 2004. Johannesburg Summit Opportunities lost. Mahdi Dehgan. www.hamshahrionline.ir.
Hepburn, J. & imran, A. 2005. Theprincipal of common but differentiated responsibilities, CISDL available at: http://www. CISDL1.ORG/PDF.
Matsui, Y. 2002. Some aspect of the principle of common but differentiated responsibility, international environmental agreements: politics, law and economic. Vol 2 no 12.
Pojman, L.P. 2001. On the ethics and environmental concerns. In: Pojman LP, Editor. Environmental Ethics: Readings in Theory and Application. Thompson and Learning, London. pp: 1-2.
Saeidabadi, M.R. 2009. Need for global action for peace between human and environment. Lecture: Second International Symposium Environmental Engineering, k. n. Toosi university of Technology.
Soleymani, E. 2010. Review of climate change with emphasis on the results of the Copenhagen world sumit. Tehran: Majlis Research Center.
Environmental Researches
Volume 7, Issue 13
environmental and development Journal
September 2016
Pages 15-28

Files

Share

How to cite

Statistics